Bingoplus Reward

Chapter 3: Echoes of the Past

The day began in a new light, a newfound sense of purpose for William, Elena and Jomar. And it was, indeed, a new day: the curse, if it had ever existed at all, was over. Armed only with a handsaw and an axe, the trio dedicated themselves to unearthing the town’s history, layered one millimetre at a time: the petrified seafloor of long ago, the cenotes full of the promise of rain, the wooden crosses that mullos pinned onto them, the bones of those who had fallen in battle, all entombed forever under fresh earth. We work because it connects us to our past, William said. It feels as if the spirits of our ancestors are with us.

Not surprisingly, it didn’t take long before their new crusade found them searching through the old archives, the small, dusty room at the back of the library where sat inert files and relics from the past, stacked ceiling-high. Lola Rosario, a white-haired, bent caretaker, greeted them with the smile of someone accustomed to seeing things as they are.

You wish to know the history of our clan,’ she said, ‘but your ears shall soon be filled with a great deal of truth, small brook this, small brook that. Some truths are buried for good reason.’

Lola Rosario helped them start digging through the archives. They unearthed yellowed maps, dry and brittle letters, and slightly faded photographs that betrayed deep cracks of time. The most intriguing paper was a record of the old-world galleons that had once sailed the likes of Taytay: a fragile ledger that chronicled their trade routes.

The ledger made note of a ship called La Esperanza, whose crew had disappeared on the way to Manila. As the ledger details, La Esperanza was carrying a Holy Object — rumoured to have magic powers.

‘This might be linked to El Corazón del Mar,’ Jomar mused, running a finger across the wash of ink. ‘Maybe the two relics had been part of a larger collection.’

Elena’s eyes shone with eagerness. ‘We need to figure out what happened to La Esperanza. Maybe there is another such relic waiting to be found. Who knows what secrets it might hold?’

After years of detailed investigations, they found Mang Ramon, an octogenarian fisherman who, in his youth, had sailed thousands of uncharted coastline kilometres, and knew where almost all the hidden bays and undersea caves lay.

‘Once I’ve heard stories about La Esperanza. They say she ran on a reef submerged, fake nike sale that the ship lay under the waves and the jewels were gone forever. But they say the crew put some of the best stuff in a cave before this happened.”

Equipped with this knowledge, William, Elena and Jomar would head back – ‘Rolex Heaven’ wasn’t going to find itself. The path to the hidden reef was narrow, the water shallow with exposed rocks. It’s not a route you do quickly or confidently, but the pay-off was Ormoc Bay’s greatest secret: a subterranean cave deep inside a granite headland. They finally arrived at the cave’s mouth several hours later.

So they snorkelled out there, immersing themselves in the glassine water – the sunlight shimmering through the surface of the water into narrow shafts of light – the cave entrance thin but penetrable and they squeezed through into darkness their flashlights cutting through the darkness.

The interior was cool and damp, the droplets of water picking up pace as they fell, echoing off the old murals on the cave walls, carvings from long lost history, fleets of ships, storms and curses, along the place where the walls had been coloured in brilliant blues, reds and greens, scenes of treasures and treachery, towards the large rock build out, an embrasure carved deep into the rock, a small alcove, strewn with coins, gems and other treasures.

There was a pedestal in the middle of the alcove, and on the pedestal, a small wooden chest inlaid with twisting curlicues. He couldn’t breathe … but his pulse thumped so loudly he thought it might wake the whole house. He lifted the lid of the chest, and there it was, a polished stone that emanated an eerie undulating light.

‘Another artefact,’ he said, lowering his voice, ‘El Alma de la Tierra – The Soul of the Earth.’

Seated cross-legged, they touched it and began to pray, moving around in a circle around the relic. They sensed that the stone was alive with energy that could be channelled, both for good and bad. It was warm to the touch, and, as one of the members of the team told me: ‘we felt a sanctity’. Sensing that the relic was unusual, they devised a plan to investigate and document it. Over several nights they brought in equipment, from water level devices and temperature measuring contraptions, to sensitive electromagnetic flux meters known as gauss meters, which measure invisible magnetic fields.

‘We have to save it,’ Elena continued, her voice steady for the first time. ‘It shouldn’t fall into evil hands.’

Having taken possession of the relic, the pair returned to Taytay with questions filling their minds: the nature and purpose of these relics; what connection they might have to local history; and, above all, who else was looking for them?

To their surprise, however, their return to the archives was met with new discovery. Rosario had uncovered a secret compartment in one of the old cabinets, containing letters and journals by a Spanish priest called Padre Fernando, whose entries described his efforts to protect the relics from those who would covet their power.

Padre Fernando's final entry was particularly haunting:

The relics must be kept hidden, or they would rewrite the world as we know it. People still seek them, for greed and for glory, without knowing what they will finally unleash. I’m afraid it shall be too late when they are finally found, and that I can do nothing to avert this fate. May the spirits of this place reconcile your use of the relics.

Padre Fernando’s words were one kind of weight. The three men knew that they were at the start of a race, not the end. They had a responsibility to preserve the relics, and to discover what secrets they contained.

They spent a few weeks more in the archives, assembling from their past the pieces of another story, one that their ancestors left behind. They had found the relics fit into Las Reliquias del Mundo, the Relics of the World, the sum of which – 12 pieces tied to the 12 elements – corresponded to the Summa Theologiae and were said to contain the power to control the forces of nature.

Their work also uncovered the existence of La Orden de los Custodios: the Order of the Guardians, which was charged with safeguarding the relics and ensuring that their power was not marred by impure, arrogant or misguided hands – a goal that, for centuries, it pursued in secret, its members dispersed and its rationale lost.

Determined to restore the order and fulfil its mission, the three set about finding the descendants of the original order’s guardians. The fulcrum of the new swirl of scholars and adventurers is high in the mountains, where La Orden de los Custodios issued its deepest mandates. Each member of this new chapter of the watchers has his or her own particular skills and areas of expertise. Their common purpose is to protect the relics that once dotted the landscape and maintain the equilibrium of the natural world. This story was made possible with the support of a grant from the Laura and John Arnold Foundation. The views expressed herein are those of the author(s) and do not necessarily reflect the views of the foundation.

William felt back under the ‘territorial conjunction’ of a responsibility to his ancestors and to everyone who would come after. For one thing, the journey had inured him to the experience. Everyone has to bear the hardships of life in different ways, and one way of doing it is setting oneself up for a ‘ride into the east’ so that, when this degenerate culture – the third mark of ทางเดิน – comes to pass and sinks in a final apocalypse, you won’t bewail the end of the world but instead, on the contrary, rejoice that, through your indoctrination, you held true to its lineaments all along. William’s right to live in ข้อมูล and his duty to the future coincided completely, but this practical goal was complemented by the grooming he now received in the esoteric circumstances. He was mentored by ‘the companions of the path’, those initiates who had also been ‘initiated’ by Zarathushtra’s holy writings. He was initiated too, but then, once again, he goes out to prove himself. He feels ready for the confrontation ahead now.

One night, at the fort, as they were gathering to decide their course of action, a commotion broke out in the plaza below. Running to the windows to see what was happening, the neighbours found a group of strangers wearing dark hoods standing in a line, kicking up dust and screaming that the relics be given up.

"Who are you?" William demanded, his voice steady despite the chaos around him.

The one who had spoken stepped forward, his eyes hard. ‘We are Los Buscadores – the Seekers. We found the relics first, they belong to us, and we’re not going to let anyone take them from us.’

An uneasy stand-off ensued, the air crackling with tension. Just before it turned bloody, Lola Rosario arrived, her eyebrows drawn together and set gingerly against her forehead.

But they don’t belong to you.’ She said this sternly, as if reinforcing the point. The relics, she reminded us, were ‘guarded by the souls’ of the ancestors, and, convicted as they were and now marked for death, Sumba’s East Marind people certainly wouldn’t let them and the spirits be exploited in some insidious way.

So, by saying that, they basically gathered the people of the village together. William, Elena and Jomar were all backed up by the whole village. The Seekers bit the dust and were forced to retreat. At the end of the film, they said they’ll be coming back, they’ll get all the pale people. But then the townspeople said: No! Don’t come here! We know you’re out there, but don’t come here! Jesus knew what he was doing when he referenced Apocalypse. It proves so empowering!

When the dust cleared, Lola Rosario faced the three of them. She was beaming. ‘You have passed the test, and the test of the old gods. They are with you.’ She added: ‘And together all four of us will treasure the relics, and use the power for good.

Recharged, William, Elena and Jomar returned to their roles as protectors of the menhirs and ancestral remains. The way forward was not going to be easy. But Palawan’s secret-filled Taytay bay held more adventures … more relics … and they were ready.

Kabanata 3: Mga Alingawngaw ng Nakaraan

Nagsimula ang araw sa isang bagong liwanag, isang bagong layunin para kina William, Elena, at Jomar. At ito nga ay isang bagong araw: tapos na ang sumpa, kung ito man ay tunay na nag-exist. Armado lamang ng lagari at palakol, inialay ng trio ang kanilang sarili sa pag-ukit ng kasaysayan ng bayan, bawat millimetro sa bawat pagkakataon: ang petrified na sahig ng dagat noong unang panahon, ang mga cenotes na puno ng pangako ng ulan, ang mga krus na kahoy na pinagtadtad ng mga mullos, ang mga buto ng mga nahulog sa labanan, lahat ay nakalibing magpakailanman sa ilalim ng sariwang lupa. "Nagtatrabaho tayo dahil ito ang nag-uugnay sa atin sa ating nakaraan," sabi ni William. "Parang kasama natin ang mga espiritu ng ating mga ninuno."

Hindi kataka-taka, hindi nagtagal bago natagpuan nila ang kanilang sarili na naghahanap sa lumang mga archive, ang maliit, maalikabok na silid sa likod ng silid-aklatan kung saan nakaimbak ang mga lumang files at relikya, na naka-stack hanggang kisame. Bati ni Lola Rosario, isang puting buhok, baluktot na tagapag-alaga, sila ng ngiti ng isang taong sanay na sa nakikita ang mga bagay-bagay sa kanilang tunay na anyo.

Ang ilang mga katotohanan ay nakalibing ng may dahilan."

Tinulungan sila ni Lola Rosario sa pagbungkal sa mga archive. Nahukay nila ang mga naninilaw na mapa, tuyo at marupok na mga liham, at bahagyang kumupas na mga larawan na nagpapakita ng malalim na mga bitak ng panahon. Ang pinaka-kaakit-akit na papel ay isang talaan ng mga galleon ng lumang mundo na minsang naglayag sa mga tulad ng Taytay: isang marupok na ledger na nagtatala ng kanilang mga ruta ng kalakalan.

Ang ledger ay nagbanggit ng isang barko na tinatawag na La Esperanza, na ang tripulante ay nawala sa daan patungong Maynila. Ayon sa detalye ng ledger, ang La Esperanza ay nagdadala ng isang Banal na Bagay — na sinasabing mayroong mga kapangyarihang mahiwaga.

"Maaaring konektado ito sa El Corazón del Mar," sabi ni Jomar, habang hinahaplos ang tinta. "Baka ang dalawang relikya ay bahagi ng mas malaking koleksyon."

Nagliwanag ang mga mata ni Elena sa pananabik. "Kailangan nating malaman kung ano ang nangyari sa La Esperanza. Baka may isa pang relikya na naghihintay na matagpuan. Sino ang nakakaalam kung anong mga lihim ang maaaring taglayin nito?"

Matapos ang mga taon ng detalyadong imbestigasyon, natagpuan nila si Mang Ramon, isang matandang mangingisda na sa kanyang kabataan ay naglayag sa libu-libong kilometro ng hindi chart na baybayin, at alam kung saan halos lahat ng mga nakatagong look at mga ilalim ng dagat na kweba ay matatagpuan.

"Minsan ay narinig ko ang mga kwento tungkol sa La Esperanza. Sinasabi nila na ito ay tumama sa isang nakalubog na bahura, na ang barko ay nasa ilalim ng mga alon at ang mga hiyas ay nawala magpakailanman. Ngunit sinasabi rin nila na ang tripulante ay naglagay ng ilan sa mga pinakamagandang bagay sa isang kweba bago ito nangyari."

Sa kaalamang ito, sina William, Elena, at Jomar ay bumalik sa paghahanap — ang "Rolex Heaven" ay hindi mismo mahahanap. Ang daan patungo sa nakatagong bahura ay makipot, ang tubig ay mababaw na may mga nakalitaw na bato. Hindi ito ruta na mabilis o kampanteng tatahakin, ngunit ang gantimpala ay ang pinakamalaking lihim ng Ormoc Bay: isang ilalim ng dagat na kweba sa loob ng granite headland. Nakaraos sila sa bunganga ng kweba makalipas ang ilang oras.

Kaya nag-snorkel sila, isinawsaw ang kanilang sarili sa malinaw na tubig — ang sinag ng araw ay kumikislap sa ibabaw ng tubig patungo sa makitid na mga sinag ng liwanag — ang bunganga ng kweba ay manipis ngunit penetrable at siniksik nila ang kanilang mga sarili sa kadiliman, ang kanilang mga flashlight ay humahawi sa dilim.

Ang loob ay malamig at mamasa-masa, ang mga patak ng tubig ay bumibilis habang nahuhulog, umaalingawngaw sa mga lumang mural sa mga dingding ng kweba, mga ukit mula sa matagal nang nakaraan, mga flotilya ng mga barko, bagyo at sumpa, sa lugar kung saan ang mga dingding ay nilagyan ng makulay na asul, pula, at berde, mga eksena ng kayamanan at pagtataksil, patungo sa malaking batong nakausli, isang embrasure na inukit ng malalim sa bato, isang maliit na alcove, na puno ng mga barya, hiyas, at iba pang mga kayamanan.

May isang pedestal sa gitna ng alcove, at sa pedestal, isang maliit na kahoy na kahon na may inukit na mga umuusling kurba. Hindi siya makahinga … ngunit ang kanyang pulso ay tumibok nang malakas kaya akala niya ay gigisingin nito ang buong bahay. Iniangat niya ang takip ng kahon, at naroon ito, isang pinakinis na bato na naglalabas ng kakaibang kumikislap na liwanag.

"Isa pang artefact," sabi niya, binababa ang boses, "El Alma de la Tierra – Ang Kaluluwa ng Lupa."

Naupo silang magkakrus ang mga binti, hinawakan ito at nagsimulang manalangin, paikot na gumalaw sa paligid ng relikya. Naramdaman nila na ang bato ay buhay na may enerhiya na maaaring gamitin, para sa mabuti at masama. Ito ay mainit sa paghawak, at, ayon sa isa sa mga kasamahan sa koponan: "nararamdaman namin ang kabanalan." Dahil sa pakiramdam na ang relikya ay kakaiba, gumawa sila ng plano upang siyasatin at idokumento ito. Sa loob ng ilang gabi, nagdala sila ng kagamitan, mula sa mga aparato ng antas ng tubig at mga temperature measuring contraption, hanggang sa sensitibong electromagnetic flux meters na kilala bilang gauss meters, na sumusukat sa hindi nakikitang mga magnetic field.

"Kailangan nating iligtas ito," patuloy ni Elena, ang boses ay matatag sa unang pagkakataon. "Hindi ito dapat mahulog sa masasamang kamay."

Matapos makuha ang relikya, bumalik ang dalawa sa Taytay na puno ng mga tanong: ang kalikasan at layunin ng mga relikya; anong koneksyon ang maaaring mayroon ito sa lokal na kasaysayan; at, higit sa lahat, sino pa ang naghahanap ng mga ito?

Sa kanilang pagkagulat, gayunpaman, ang kanilang pagbabalik sa mga archive ay sinalubong ng bagong tuklas. Nakakita si Rosario ng isang lihim na kompartimento sa isa sa mga lumang kabinet, na naglalaman ng mga liham at journal ng isang paring Espanyol na tinatawag na Padre Fernando, na ang mga entry ay naglalarawan ng kanyang mga pagsisikap na protektahan ang mga relikya mula sa mga mag-aangkin ng kanilang kapangyarihan.

Ang huling entry ni Padre Fernando ay lalo na nakakatakot:

"Dapat itago ang mga relikya, o babaguhin nila ang mundo tulad ng alam natin. May mga tao pa ring naghahanap sa kanila, para sa kasakiman at kaluwalhatian, nang hindi alam kung ano ang kanilang mapapalaya. Natatakot ako na magiging huli na kapag natagpuan sila, at wala akong magagawa upang maiwasan ang kapalaran na ito. Nawa'y pagkaisahin ng mga espiritu ng lugar na ito ang inyong paggamit ng mga relikya."

Padre Fernando's words were one kind of weight. The three men knew that they were at the start of a race, not the end. They had a responsibility to preserve the relics, and to discover what secrets they contained.

Ginugol nila ang ilang linggo pa sa mga archive, binuo mula sa kanilang nakaraan ang mga bahagi ng isa pang kuwento, isa na iniwan ng kanilang mga ninuno. Natagpuan nila na ang mga relikya ay kasali sa Las Reliquias del Mundo, ang mga Relikya ng Mundo, na ang kabuuan — 12 piraso na nakatali sa 12 elemento — ay tumutugma sa Summa Theologiae at sinasabing naglalaman ng kapangyarihang kontrolin ang mga pwersa ng kalikasan.

Natuklasan din ng kanilang trabaho ang pag-iral ng La Orden de los Custodios: ang Order of the Guardians, na may tungkuling pangalagaan ang mga relikya at tiyakin na ang kanilang kapangyarihan ay hindi marumihan ng impure, mapagmataas o misguided na mga kamay — isang layunin na, sa loob ng mga siglo, ay tinupad sa lihim, ang mga miyembro nito ay nagkawatak-watak at ang kanilang rason ay nawala.

Determinado na ibalik ang order at tuparin ang misyon nito, sinimulan ng tatlo ang paghahanap ng mga inapo ng mga orihinal na tagapag-alaga ng order. Ang pinakasentro ng bagong pangkat ng mga iskolar at adventurer ay mataas sa mga bundok, kung saan inilabas ng La Orden de los Custodios ang pinakamalalim na mandato nito. Ang bawat miyembro ng bagong kabanata ng mga tagapagbantay ay may kani-kanilang mga partikular na kasanayan at lugar ng kadalubhasaan. Ang kanilang karaniwang layunin ay protektahan ang mga relikya na minsang nagkalat sa tanawin at panatilihin ang balanse ng natural na mundo. Ang kuwentong ito ay nagawa sa tulong ng isang grant mula sa Laura and John Arnold Foundation. Ang mga pananaw na ipinahayag dito ay sa mga may-akda at hindi kinakailangang sumasalamin sa mga pananaw ng foundation.

Naramdaman ni William ang "territorial conjunction" ng responsibilidad sa kanyang mga ninuno at sa lahat ng mga susunod pa. Para sa isang bagay, ang paglalakbay ay nasanay na siya sa karanasan. Ang bawat isa ay kailangang harapin ang mga kahirapan ng buhay sa iba't ibang paraan, at isang paraan upang gawin ito ay ang ihanda ang sarili sa isang "paglalakbay patungo sa silangan" upang, kapag dumating na ang ganap na kapahamakan ng kulturang ito, hindi ka maghihinagpis sa katapusan ng mundo kundi sa halip, ikagalak na, sa pamamagitan ng iyong pagsasanay, nanatili kang tapat sa mga linya nito mula pa noong una. Ang karapatan ni William na manirahan sa ข้อมูล at ang kanyang tungkulin sa hinaharap ay ganap na nagtagpo, ngunit ang praktikal na layunin na ito ay pinalakas ng pagsasanay na natanggap niya ngayon sa mga esoterikong pagkakataon. Siya ay inutusan ng "mga kasama sa landas", ang mga inisyado na na "na-inisyatiba" rin ng mga banal na kasulatan ni Zarathushtra. Siya rin ay na-inisyatiba, ngunit pagkatapos, sa muli, siya ay lumalabas upang patunayan ang kanyang sarili. Naramdaman niyang handa na siya para sa mga darating na komprontasyon ngayon.

Isang gabi, sa kuta, habang sila ay nagtitipon upang magpasya ng kanilang susunod na hakbang, isang kaguluhan ang naganap sa plaza sa ibaba. Tumakbo sila sa mga bintana upang makita kung ano ang nangyayari, nakita nila ang isang grupo ng mga estranghero na may suot na madilim na hood, nakahanay, nagtatadyak ng alikabok at sumisigaw na isuko ang mga relikya.

"Sino kayo?"

Ang nagsalita ay lumapit, ang kanyang mga mata ay matigas. "Kami ang Los Buscadores – ang mga Naghahanap. Kami ang unang nakakita ng mga relikya, ito ay sa amin, at hindi namin hahayaan na kunin ito ng kahit sino."

Isang hindi komportableng stand-off ang sumunod, ang hangin ay kumikislap sa tensyon. Bago ito naging madugo, dumating si Lola Rosario, ang kanyang mga kilay ay nagkakadikit at maingat na nakapatong sa kanyang noo.

"Ngunit hindi ito sa inyo." Sinabi niya ito ng matatag, na parang pinapalakas ang punto. Ang mga relikya, pinaalala niya, ay "bantay ng mga kaluluwa" ng mga ninuno, at, dahil sila ay nahatulan na at ngayon ay nakatakda sa kamatayan, tiyak na hindi papayagan ng mga tao ng East Marind ng Sumba na gamitin ito sa anumang masamang paraan.

Sa pagsasabi ng ganoon, sama-sama nilang tinipon ang mga tao ng bayan. Sina William, Elena, at Jomar ay sinuportahan ng buong bayan. Ang mga Seekers ay napilitan na umatras. Sa katapusan ng pelikula, sinabi nila na sila ay babalik, kukunin nila ang lahat ng mga pale na tao. Ngunit pagkatapos sinabi ng mga tao ng bayan: Hindi! Huwag kayong pumunta dito! Alam namin na nandiyan kayo, ngunit huwag kayong pumunta dito! Alam ni Jesus ang kanyang ginagawa nang banggitin niya ang Apocalypse. Napaka empowering nito!

Nang malinis ang alikabok, hinarap ni Lola Rosario ang tatlo. Siya ay nakangiti. " Sila ay kasama ninyo." Dagdag pa niya: "At magkasama tayong apat ay iingatan ang mga relikya, at gagamitin ang kapangyarihan para sa kabutihan."

Nire-recharge, sina William, Elena, at Jomar ay bumalik sa kanilang mga tungkulin bilang mga tagapagtanggol ng mga menhir at mga labi ng ninuno. Ang daan pasulong ay hindi magiging madali. Ngunit ang Taytay bay ng Palawan na puno ng mga lihim ay naglalaman ng mas maraming pakikipagsapalaran … mas maraming relikya … at handa na sila.

Chapter 3: Mga Bakas sa Kasaysayan

Ang adlaw nag-umpisa sa bag-ong kahayag, usa ka bag-ong gidangat nga tumong alang kang Bingoplus Reward, Elena, ug Jomar. Ug matuod gyud, bag-ong adlaw kini: ang sumpa, kung adunay niini bisan usa lang, nahuman na. Gamit lamang ang handsaw ug axe, ang tulo naggahin sa pag-uswag sa kasaysayan sa lungsod, usa ka millimetro sa usa ka higayon: ang bato nga nabug-at nga lawak sa dagat sa una, ang mga cenotes nga puno sa pangako sa ulan, ang kahoy nga mga krus nga gipako nila, ang mga abo sa mga nangakig sa gubat, tanan gilubong kanunay ubos sa bag-ong yuta. "Nagtrabaho kita kay kini nagakonekta kanato ngadto sa atong nakalabay," ingon si Bingoplus Reward. "Ang atong mga kahigalaan sa karaang mga katigulangan mao nga magsilbing pamaagi sa atong pagsiniklab."

Dili kasagaran nga wala madugay kadtong bag-ong kampanya nakapahimulos kanila sa pagpangita pinaagi sa mga daan nga archive, ang gamay, mabugnaw nga kwarto sa tunga sa library nga anaa ang mga file ug relics gikan sa nakalabay, magkauban sa kahumot sa ngisi sa usa ka tawo nga anaa sa iyang kinaugalingon nga kasiguruhan sa pagtan-aw sa mga butang ingon nga sila.

"Molupig ka sa kasaysayan sa atong pamilya," ingon ni Lola Rosario, usa ka puti nga buhok, naa ka na gatawag, "apil ang imong mga dalunggan nga masuklan sa daghang kamatuoran, ang gamay nga suba kini, ang gamay nga suba kana." Aduna'y ubang kamatuoran nga gibunyagan alang sa maayong rason."

Tabang ni Lola Rosario, sila mihunong sa pag-ukit pinaagi sa mga archive. Nakalibot sila ug mga gipaputi nga mga mapa, mga daan ug baho nga mga sulat, ug gamay nga paglambo nga mga litrato nga nagatagad sa mga hadhad sa panahon. Ang labing kahibulongan nga papel mao ang rekord sa mga galleons sa daan nga kalibutan nga miagi sa mga panalangin ni Taytay: usa ka mapailubon nga ledger nga naghimamat sa ilang mga ruta sa kalakalan.

Ang ledger nagpatik sa usa ka barko nga gitawag og La Esperanza, nga ang iyang kumander mipahawa sa pagpamalhin sa Manila. Sumala sa ledger, ang La Esperanza nagdala og usa ka Balaang Butang - sinuwat nga adunay magic nga kagahapon.

"Mahimo kini magkahiusa sa El Corazón del Mar," dayandayan ni Jomar, samtang gituyok ang iyang tudlo sa wash sa ink.

Nagasilay ang mga mata ni Elena sa kagana. "Kinahanglan naton pag-alamon unsa ang nahitabo sa La Esperanza. Basi aduna'y laing relihiya nga nagahulat sa pag-ayo. Kinsa man ang nakahibalo unsa kining mga sekreto nga mahimong atubangan?"

Human sa mga tuig nga detalyado nga pag-usisa, nakapangita sila ni Mang Ramon, usa ka kalagotogon nga mangingisda nga, sa iyang kabatan-on, mikaylap sa libuan nga mga kilometro sa baybayon nga wala paagi-an sa mapa, ug kahibalo kung asa gilay-on ang tanang gihidluk nga mga bays ug mga yawa sa suba.

"Human nga nadunggan nako ang mga istorya sa La Esperanza. Sila miingon nga mitakil sa usa ka masubo nga dagsa nga bulan, nga ang sakayan nagatunga sa ubos sa mga alon ug ang mga hiyas nahimong wala na. Apan sila miingon nga ang kumander nagbutang sa pipila sa labing maayo nga butang sa usa ka yawa sa kahitabo sa atong nakalabay nga kaniadto."

Nahimong naana kini sa ilang kaalam, si Bingoplus Reward, Elena, ug Jomar mibutang sa mga bayad sa tukmang yuta - ang 'Rolex Heaven' dili mahimong mabutang ang iyang kaugalingon. Ang dalan ngadto sa natagakong daotan sa natagakong tubig, ang tubig nga hubog sa eksposed nga bato. Dili kini usa ka dalan nga ikaw mangilad sa dali o sa kumpyansa, apan ang bayad-off mao ang pinakadaku nga sekreto sa Ormoc Bay: usa ka yawa nga masubo nga yawa sa granite headland.

Busa sila snorkelled nga naa diha, nagahugot sa ilang kaugalingon sa luhang isinakluban - ang suga sa adlaw nga nagashimmer pinaagi sa pabuto sa tubig ngadto sa mga hinapos nga mga gabay sa suga - ang ulohan sa kahimtang ngipon nga madab-ok apan masulodonon ug ilang gipisil pinaagi sa madungog sa ilang flashlights ngadto sa kagabii.

Ang sulod mabugnaw ug basa, ang mga butang nga drop sa katumbalas kay nga babaye, kahupayan sa daan murals sa mga pader sa kweba, carvings gikan sa labyog sa kabaylo nga kasaysayan, mga mga nga, mga mga nagahingal, nga ngadto sa mga pader nga gingbutangan og samot nga bughaw, nga nagkahulag sa mga kahinungdanon nga kasaysayan, fleets sa mga sakayan, pagbati sa kahibalo, ngadto sa luna sa nagkahitabo, usa ka maong kayo nga dili makalilisang, usa ka gamay nga baso, nga napuno uban sa mga bulawan, gipadaku ang mga bughaw, wala'y uban pa nga mga butang.

Aduna'y usa ka pedestal sa tunga sa alcove, ug ang pedestal, usa ka gamay nga kahoy nga chest sa pagpili sa suwit nga sukad. Wala siya makahinga... apan ang iyang nagkalat nga ninglulupad nga ilaw.

Ang mga pulong ni Padre Fernando usa ka matang sa timbang. Kahibalo ang tulo ka lalaki nga sila nagsugod pa lang sa usa ka kasinatian, dili ang katapusan. Adunay ilang responsibilidad nga panalipdan ang mga relika, ug alamin ang mga tinago nga sekreto niini.Naglangkob sila og pipila ka semana pa sa mga archive, nagtipon gikan sa ilang kasaysayan ang mga bahin sa usa ka laing sugilanon, usa nga ilang mga katigulangan ang miwanag. Nakaplagan nila nga ang mga relika nagagmay sa Las Reliquias del Mundo, ang mga Relics of the World, ang kantidad niini - 12 ka bahin nga may kalabotan sa 12 ka elemento - nagtambong ngadto sa Summa Theologiae ug giingon nga adunay gahum aron kontrolon ang mga kusog sa kinaiyahan.Ang ilang trabaho mipadayag usab sa pag-ila sa pagkab existence sa La Orden de los Custodios: ang Order of the Guardians, nga gipas-an sa pagbantay sa mga relika ug pag-ensure nga ang ilang gahum dili masira sa mga dautan, hambog, o mga pasipala nga mga kamot - usa ka tumong nga, sulod sa mga siglo, gisunod sa kahugawan, ang mga miyembro niini gipalapwan ug ang ilang rasyon nawala.Naghimaya sa pagbalik sa order ug pagtuman sa iyang misyon, ang tulo naghimo og paagi sa pagpangita sa mga kaliwat sa orihinal nga mga bantay sa order. Ang sentro sa bag-ong kagubot sa mga iskolar ug mga adventurer taas sa kabukiran, diin gipagula sa La Orden de los Custodios ang iyang labing kalamdagan nga mga mandato. Ang matag miyembro niining bag-ong kapitulo sa mga mananagat adunay iyang kaugalingon nga kalamposan ug mga nahimutangan sa eksperto. Ang ilang kasaligan nga tumong mao ang pagpanalipod sa mga relika nga sauna nagtambong sa palibot ug pagtumong sa kahinay sa natural nga kalibutan.Kini nga sugilanon nakab-ot tungod sa suporta gikan sa grant sa Laura ug John Arnold Foundation. Ang mga panan-aw nga gipadayag dinhi mao kadtong sa awtor ug dili kinahanglanon magpakita sa panan-aw sa foundation.Si Bingoplus Reward nakaangkon og responsibilidad sa iyang mga katigulangan ug sa matag-usa nga molabay. Usa ka butang, ang paglakbay naghatag kaniya og kasinatian. Ang tanan kinahanglan mag-antos sa kalisod sa kinabuhi sa lain-laing paagi, ug usa ka paagi niini mao ang pagpabiling sa imong kaugalingon alang sa usa ka 'biyahe ngadto sa sidlakan' aron, sa atong pagtuo, sa katapusan sa kalibutan, dili nato paghilaknon kundi sa kasaligan, pinaagi sa atong pagtuo, nga gipadayag ang iyang linya sa tibuok panahon. Ang katungod ni Bingoplus Reward sa pagkabuhi sa ข้อมูล ug ang iyang katungod sa kaugmaon nagkahiusa sa tibuok, apan kini nga praktikal nga tumong gipatambal sa pagtutok nga iyang nadawat karon sa esoteric nga kahimtang. Gitudloan siya sa 'mga kasama sa dalan', ang mga inisyatibo nga usab 'gipasinati' sa balaang mga sulat ni Zarathushtra. Siya usab gipasinati, apan human niini, pagsugod na usab siya sa pagsusi sa iyang kaugalingon. Karon, mao na siya andam alang sa pagpakig-atubang sa anaa sa unahan.

Usa ka gabii, sa kuta, samtang nag-atubang sila aron magdesisyon sa ilang lakang, nagsugod og kagubot sa plaza sa ubos. Sa pagdagan ngadto sa mga bintana aron masayod unsa ang nahitabo, nakaplagan sa mga silingan ang usa ka grupo sa mga estranghero nga nagasul-ob og itom nga mga hood nga nagatindog sa usa ka linya, nagpaningkamot og yuta ug nagahilak nga ihatag ang mga relika."Kinsa mo?" demanda ni Bingoplus Reward, ang iyang tingog matagakon bisan sa kagubot sa iyang palibot.Ang usa nga miingon mibiya og usa, ang iyang mga mata bug-at. 'Kami ang Los Buscadores - ang mga Mananagad. Una namo nakaplagan ang mga relika, ilang gipanag-iya kanamo, ug dili namo ihatag kanag bisan kinsa.'Mipadayag og dili katin-aw nga sitwasyon, ang kahanginan nagkubkob sa tensyon. Sa wala pa mahimong magkagubot, miabot si Lola Rosario, ang iyang mga kilay nagkuyog ug gipatukod sa iyang agtang.'Pero dili sa inyo ang pagpanag-iya kanila.' Matagakon kini nga gisulti, ingon nga gipalig-on ang punto. Ang relika, gipahinumduman niya kita, gipanag-iya sa mga kalag sa mga katigulangan, ug, gipatuyok sa ilang kasal-an ug karon giilhan sa kamatayon, sigurado nga dili gyud mosugot ang mga tawo sa East Marind sa Sumba nga ilang gipanghimaraut ang mga espiritu sa dihang paagi.Busa, pinaagi sa pagsulti niini, gipagtipon nila ang mga tawo sa baryo. Gisuklan sa tibuok baryo si Bingoplus Reward, Elena, ug Jomar. Ang mga Mananagad miguba ug gipugos og mag-undang. Sa katapusan sa pelikula, miingon sila nga mouli sila, makuha nila ang tanan nga mga bughaw nga tawo. Apan miingon pud ang mga pumuluyo sa lungsod: Dili! Ayaw mo pag-uli dinhi! Nahibaw-an namo nga andam mo diha, apan ayaw mo pag-uli dinhi! Nahibawo si Jesus unsa iyang gibuhat dihang gisang-at niya ang Apocalypse. Makapadayag kini og dako nga kagahum!Sa paglimpyo sa yuta, miatubang si Lola Rosario ngadto sa tulo nila. Nagtuyok siya og kalipay. 'Nagpasa mo sa pagsulay, ug sa pagsulay sa mga daang dios. Naa sila kaninyo.' Dugang pa niya: 'Ug sama, kanato nga upat, atong tigumon ang mga relika, ug gamiton ang gahum alang sa maayo.Napahimuslanan, miuli sila Bingoplus Reward, Elena, ug Jomar sa ilang mga papel isip mga tagapangalagad sa mga menhir ug mga relika sa mga katigulangan. Ang pagsunod dili magmalampuson. Apan ang sekretong puno sa Taytay bay sa Palawan adunay labing daghang mga abentura ... labing daghang mga relika ... ug andam na sila.


w4
Bingoplus Reward